Luyckx bestaat dit jaar 70 jaar. Het ideale moment om de 3 kinderen van de oprichters, Louis en Céline, samen te brengen voor een babbel over hard werken, gedrevenheid én ondernemen in een rasecht familiebedrijf.

Jos, Paula en Chantal namen de fakkel van hun ouders naadloos over en bouwden het familiebedrijf verder uit tot specialist in de distributie van machines voor burgerlijke bouwkunde, goederenbehandeling en landbouw. Luyckx geniet daarnaast ook van een internationale reputatie in de constructie van speciale toepassingen. Een uniek bedrijf met een uniek verhaal...

Hoe is het ooit begonnen?

Jos: Onze ouders komen beiden uit een landbouwersfamilie.

Paula: Maar ons voke is nooit echt geïnteresseerd geweest om in de landbouw verder te gaan.

Chantal: Dat klopt. Lang heeft hij niet geboerd. Binnen het jaar na hun huwelijk kocht hij zijn eerste tractor en begon hij met het trekken van struiken en het ontginnen van bossen.

Paula: Dat was in 1952. Ons moeke boerde verder terwijl ons voke van ’s morgens vroeg tot laat in de avond van huis was met zijn tractor…

Jos: Na enkele jaren zat er in bosontginning niet veel toekomst meer. Alle bosgronden en de heide waren omgezet in landbouwgrond. Een nieuwe uitdaging diende zich echter aan; de verdeling van MAN tractoren.

Paula: Alsof dat niet genoeg was begon ons voke enige tijd later, in 1963, met de import van laadkranen van het Italiaanse merk Carlo Pesci. Hij zag daarin een nieuwe toekomst en bouwde de laadkranen achterop de MAN tractoren.

Chantal: Ons voke was dus toen al heel innovatief en legde met dat eigen constructiewerk de grondslag van de tak “Luyckx Special Applications”. Vandaag nog altijd een belangrijke activiteit binnen Luyckx.

1952: Start met bosontginning.

Erop of eronder!

Jos: Dat is waar. Toen wij met Carlo Pesci in zee gingen is ons vader naar Italië getrokken. In feite zonder geld en zonder een woord Frans of Engels te spreken, laat staan Italiaans. Omdat hij dus geen talen sprak en geen geld had, is hij op zoek gegaan naar een geldschieter. Zo kwam hij terecht bij een lokale baron die hem geld wilde lenen om te kunnen starten. Nu, dat Carlo Pesci verhaal werd echt een succes. Ons vader bouwde met de medewerkers van het eerste uur massa’s combinaties “tractor met een Carlo Pesci kraan” en verkocht ze in de lokale omgeving. Dus wat gebeurde er? Die baron wou op een gegeven moment onmiddellijk zijn geld terug, binnen de week. Hij had natuurlijk door dat onze ouders een succesverhaal uitbouwden. Hij dacht de zaak over te nemen en onze ouders voor hem te laten werken. Ons vader heeft toen gezegd: “Dat zal niet gebeuren”.

Chantal: Maar hij moest wel binnen de week al dat geld op tafel kunnen leggen.

Jos: Hij stapte dus naar de bank, maar die gingen niet mee in zijn ambitieuze verhaal. Uiteindelijk is hij dan te rade gegaan bij de vaste veearts van de ouderlijke boerderij.

Paula: Mijnheer Pluim!

Jos: Die heeft onmiddellijk al het geld gegeven dat nodig was, zonder dat er iets op papier stond. Binnen de week had die baron zijn geld terug. Dat was toen letterlijk erop of eronder.

Paula: Aan mijnheer Pluim hebben wij dus bijzonder veel te danken. Heel veel respect voor de familie Pluim, zoveel is zeker.

Jos: Vanaf dat moment zijn ons vader en ons moeder er met hart en ziel voor gegaan.

Chantal: Ze zijn altijd enorm complementair geweest. Ons voke zag de opportuniteiten en had enorm veel durf en ons moeke hield de financiën onder controle. Beiden met de voetjes op de grond.

Paula: De betalingen van de loonwerkers en de boeren werden dikwijls gedaan in het café in de boerderij van onze grootouders: “D’Hooge Schouw”. Pas op, dat ging over grote bedragen. De investeringen waren ook niet min. Dus dat moest goed beheerd worden. Met dank aan ons moeke.

Jos: Die heeft dat trouwens allemaal zelf moeten leren. Ons moeder ging tot haar 16de naar school en ons vader tot zijn 12de!

1963: Eerste demonstratiedag met Carlo Pesci kraan achter de Abdij der Trappisten Westmalle.

Te voet van Scherpenheuvel

Jos: Geboren ondernemers laat ons zeggen, die altijd een stapje vooruit dachten. Zo stopte MAN als fabrikant en de verdeling van Ford tractoren, het latere New Holland, pikte daar naadloos op in.

Paula: We konden de landbouwers en loonwerkers van onze streek zo verder bedienen. Ze kwamen zelfs van redelijk ver. Tot in Stabroek verkochten we.

Chantal: Zeker. Ons voke heeft zelfs ooit een tractor geleverd in Scherpenheuvel en is dan te voet terug gekomen, want een auto hadden ze nog niet. Zijn werkschoenen waren “gelukkig” wel ingesmeerd met vuile olie, dan bleven ze soepel. (algemeen gelach)

Jos: Ja, dat ging zo. Maar die inspanning maakte hem niks uit. Dat extra stapje voor de klant ligt aan de basis van Luyckx.

Chantal: Dan denk ik direct aan onze waarden. Karakter, Bezieling en Daadkracht, ik vind nog altijd dat ze ons moeke en ons voke enorm typeren.

Paula: Ze zijn ook altijd blijven zoeken naar mogelijke opportuniteiten. Naast de landbouwtractor met de Carlo Pesci laadkraan begonnen ze ook met het importeurschap van de Hydromac graafmachines. We hebben ons cliënteel tussen 1967 en 1982 daarmee fel kunnen uitbreiden.

Jos: En het moet gezegd, veel van onze klanten van weleer zijn nog steeds klant. 3de Generatie!

1978: Een eerste grootorder voor levering van tractoren in Algerije.

Wat waren jullie vroegste herinneringen aan die tijd?

Jos: Goh, wij zijn opgegroeid tussen de machines. Ik herinner mij dat het onderdelenmagazijn in ons huis stond. En in de stal stonden de hooibaalmachines. Wij leefden echt midden in het bedrijf. Op vrijdag poetste ons moeder het huis en wanneer de mechaniekers onderdelen kwamen ophalen moesten ze langs een ladder naar het onderdelenmagazijn. Ze mochten van “moeder Luyckx” de keuken niet opnieuw vuil maken (lacht).

Paula: Wij liepen rond in het bedrijf en wij hielpen. Onze ouders waren altijd aan het werk. Enfin, heel veel. En wij deden mee.

Chantal: Het was de evidentie zelve dat wij mee in het bedrijf actief waren en dat we het levenswerk van onze ouders gingen verder zetten. Ze gaven hun passie voor het vak en het harde werken spontaan aan ons door.

Jos: Het was ons vader die de ondernemer was en ons moeder die de financiën deed. Hij gaf gas en zij stond dikwijls op de rem.

Paula: Ons voke was van niets bang. Echt een durver.

Chantal: Ja, en we kunnen dat niet ontkennen, we vragen soms nog altijd zijn mening, ondanks, of misschien wel net dankzij, zijn 93 levensjaren.

Wanneer zijn jullie dan officieel in het bedrijf gekomen?

Jos: Dat was in 1979. Enfin ons Paula en ik. Ons Chantal, die 16 jaar jonger is, uiteraard veel later.

Paula: Mijn droom was altijd om de secretaresse te worden van ons voke. Ik had 2 jaar Secretariaat-Talen gevolgd en ik dacht samen met hem mee naar het buitenland te gaan om te vertalen. Dat leek mij wel een spannend bestaan. Dat is er nooit van gekomen (lacht).

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan...

Het ondernemersbloed van jullie ouders is doorgegeven aan de 3 kinderen?

Jos: Aan de 4 kinderen in feite. Onze broer Marc was echt een sales talent. Dat ging echt een topper worden, maar die is helaas veel te vroeg overleden, op 22 jaar, door een heel spijtig ongeval.

Chantal: Inderdaad, onze Marc was een enorm getalenteerde en vlotte broer. Hij had hier bij moeten zijn...

…

Jos: Maar goed, dat “ondernemerschap doorgeven” ging een beetje vanzelf. Onze ouders hebben de genen in feite mooi verdeeld. Paula heeft de functie van ons moeder helemaal overgenomen. Zij is onze schatbewaarder. Ze keurt de financiering van onze innovatieve en soms gedurfde ideeën (meestal) goed (lacht).

Chantal: Jos is dan weer helemaal ons voke. Als je hem laat doen, dan zijn er geen grenzen. Maar... met een ongelooflijk inzicht in de markt.

Jos: Mwwaa...

Paula: En duidelijk ook heel bescheiden. Soms te bescheiden. Hij is er 7 op 7 mee bezig (kijkt naar Jos). Zie je, nu antwoordt hij niet hé (lacht)

Jos: Een beetje zoals onze ouders denk ik. Ik op de gas, ons Paula op de rem. En ons Chantal zit daar tussen, aan ’t moeien. (Algemeen gelach)

Chantal: Ja, dat mag je zo opschrijven! Of noemen we het bemiddelen?

Paula: Ons Chantal is een pak jonger en ze nam bij haar start taken voor haar rekening waar wij destijds niet actief mee bezig waren.

Chantal: Dat deed ik met alle plezier. Ik heb zowat heel de firma rondgereisd, van de boekhouding tot de partsafdeling, HR, IT, … Vandaag zet ik die brede interesse in op de verdere ontwikkeling van Luyckx met heel veel aandacht voor het welzijn van onze collega’s. Ik krijg er elke dag enorm veel energie van!

Paula: Onze taken zijn in feite van nature verdeeld zonder dat we daar tekeningen bij gemaakt hebben of lange vergaderingen over gevoerd hebben.

Jos: Zoals onze ouders dat altijd geweest zijn, zijn we met ons 3’en ook enorm complementair.

In 1982 hebben jullie dan het dealership voor Hitachi en Kubota op jullie genomen?

Jos: Dat klopt, deze 2 merken hebben een boost gegeven aan de groei van Luyckx. Een heel belangrijke stap in de geschiedenis van Luyckx!

Chantal: Daarna is dan ook Ammann gevolgd omdat dat gamma een mooie aanvulling was voor de wegenbouw.

Jos: Het was belangrijk een breed gamma aan machines te kunnen aanbieden. Het één nam dikwijls het andere mee.

Paula: Later is de verdeling van de autolaadkranen van Kennis aangevuld door Effer.

Chantal: Vandaag zijn we met diezelfde merken in de 3 vakgebieden nog steeds actief, de goederenbehandeling, de burgerlijke bouwkunde en de landbouw. Daar willen we ook blijven op inzetten!

Paula: Het zijn allemaal heel lange samenwerkingen geworden. Dat typeert Luyckx ook. Die loyale klanten- én leveranciersrelaties.

1954: De eerste laspost waarmee onze ouders hun eerste medewerker Jos Vinck 13 jaar gelast heeft.

Van Brecht naar... het Midden-Oosten

Jullie hebben dan in 2010 een vestiging opgericht in het Midden Oosten, Middle East Crane. Ook geen kleine stap? Hoe is Luyckx daar terecht gekomen?

Jos: Dat zit zo. Luyckx is eigenlijk altijd bezig geweest met ontwikkeling. Ons vader deed dat al op kleine schaal en wij hebben die filosofie verder gezet, op grotere schaal, zeg maar. De grote aannemers en dredgers daagden ons uit om graafmachines aan de noden van hun jobsites aan te passen. Zo zijn wij begonnen met het bedenken, uittekenen en realiseren van tal van zogenaamde “Special Applications”. Wij surften voor een deel mee op het succes van die klanten. Samen begonnen en samen successen gedeeld.

Chantal: Zo gaat dat hier dikwijls. Een klant heeft een speciaal verzoek. Wij analyseren en zoeken in team naar de geknipte oplossing. Het hart van onze Luyckx-familie, en daarmee bedoel ik al onze medewerkers, begint dan sneller te kloppen en daar komen altijd de meest mooie realisaties uit voort.

Paula: Dankzij deze Special Applications werden we samen met onze klanten actief in projecten over zowat heel de wereld. Tot we begin 2000 in het Midden-Oosten terecht kwamen en daar op langere termijn met onze klanten werkten. Begin 2000 zijn we dan in het Midden-Oosten op langere termijn met onze klanten beginnen samenwerken

Jos: Na verloop van tijd kwam de vraag naar onze “specials” ook van de lokale klanten. Dat zette ons er toe aan om een bedrijf in Dubai op te richten.

Chantal: Klopt, en 3 jaar na die oprichting werden we dealer van Sumitomo kabelkranen. In 2016 volgde dan Hitachi en toen waren we vertrokken. Intussen hebben we in de UAE een team uitgebouwd van 22 werknemers.

Even van Brecht naar het Midden-Oosten?

Jos: Tja, wij hebben dat gewoon gedaan. Niet te veel nagedacht, want dan doe je dat misschien niet. Het is waar. Het is vrij impulsief gegaan.

Chantal: En ook met dank aan Wim die onze activiteiten daar in handen heeft genomen en dat schitterend gedaan heeft... En nog steeds doet.

Paula: Inderdaad, Wim is ook een geboren ondernemer. Daar gaat een enorme kracht van uit.

Jos: Dat is nodig ook, want het is geen evidente markt.

Familiaal en menselijk

We zijn vandaag 2022, maar van op de lauweren rusten is geen sprake hé?

Chantal: Nee, stilstaan is achteruitgaan. In het Midden-Oosten hebben we recentelijk nog een hectare bijgekocht en in Brecht hebben we onze gebouwen uitgebreid. Onze volgende stap is de verhuis van de volledig productieafdeling naar nieuwe faciliteiten op een 5-tal km van onze huidige locatie. Ook robotisatie zal daar ingebed worden.

Jos: We staan niet stil. Dat is het minste dat je kan zeggen.

Paula: Het is een bewijs dat het niet stopt bij 70 jaar Luyckx, het verhaal gaat verder!

3 Kinderen aan het hoofd van één bedrijf. Hoe gaat dat vandaag?

Jos: Dat “gaat”, omdat ons bedrijf groot genoeg is en omdat onze verantwoordelijkheden toch voldoende zijn afgebakend.

Chantal: We haken in elkaar in, en soms haken we ook in elkaar vast.

Jos: Onenigheden zijn er uiteraard ook wel eens.

Paula: Dat kan ook niet anders. Altijd op dezelfde lijn is niet realistisch. Er wordt wel eens geruziet... Maar 2 seconden later zijn we dan opnieuw aan het lachen. Dat werkt in feite heel goed.

Wat typeert Luyckx?

Paula: Wij zijn een door en door familiebedrijf, een Luyckx-familie met een hart voor elkaar!

Chantal: Klopt, wij zijn ook niet direct financieel gedreven. Pas op, de cijfers moeten kloppen, maar het gaat ons meer om de passie voor ons vak. We zetten graag alles in beweging om voor onze klanten tot het uiterste te gaan. En als het er echt op aan komt, gaan we met plezier net dat stapje verder.

Jos: Het zijn onze medewerkers die het bedrijf gemaakt hebben hé. Al die talenten samen zijn de drijvende kracht achter ons bedrijf van de eerste tot de laatste.... Wat ons zeker ook typeert is de betrokkenheid en het respect voor zowel kleine als grote klanten. Het persoonlijke contact ook. Iedereen is welkom bij Luyckx.

1964: De eerste 10 medewerkers.

Is er een geheime succesformule?

Paula: Goh, het is gewoon een kwestie van hard werken.

Chantal: Dàt en onze innovatieve spirit. Altijd een stap voorop blijven. Dan kijk ik op technisch vlak en marktkennis vooral naar onze Jos, die daar echt een neus voor heeft.

Jos: (monkelt wat en blijft zijn bescheiden zelf)

Chantal: Ik zal het dan zeggen: meedenken met de klant. Onze 70 jaar expertise inzetten om onze klanten volledig te ontzorgen. Dat vraagt een constante innovatieve drive. Het steeds beter willen doen en onze machines en service constant optimaliseren. We spelen daar met onze special applications en onze eco applications in de voorhoede van wat er vandaag leeft binnen de sector.

Jos: Met onze Hydrogen Dual Fuel pionieren we binnen dat segment. De knowhow en expertise die we daar hebben ingestoken samen met CMB.TECH is echt state of the art en biedt een realistische tussenoplossing op weg naar zero emmission.

Hoe ziet de toekomst van Luyckx eruit?

Chantal: Wel, omdat ik een nakomertje ben zitten we nu met een soort van “anderhalve generatie”. Dat zorgt ervoor dat er een organische overgang tussen de generaties mogelijk zal zijn. Hoe dat er precies gaat uitzien is nog te vroeg om te zeggen maar we bereiden ons goed voor op een verzekerde toekomst voor Luyckx.

Jos: En dat het bedrijf in familale handen blijft, dat is wel echt de bedoeling.

Paula: Daar gaan we inderdaad voor!

Wat is jullie ultieme droom?

Chantal: Dat deze blog er binnen 70 jaar terug bijgenomen wordt en dat de ziel van Luyckx nog steeds voelbaar en herkenbaar is. We dromen niet om de grootste te worden maar een ultieme droom zou zijn dat Luyckx succesvol zijn missie blijft waarmaken en daardoor gestaag en gecontroleerd blijft groeien.

Jos: Inderdaad, doen waar we goed in zijn en vinger aan de pols blijven houden van wat er beweegt in de markt.

Paula: Onze grote kracht is onze flexibiliteit om te veranderen van richting wanneer dat opportuun is. Daar moeten we blijvend op inspelen, onszelf steeds blijven heruitvinden en innovatief blijven. Het is eigenlijk ook zo dat Ultimated enkele jaren geleden ontstaan is: een joint venture van 3D Consult en Luyckx die focust op machinesturing.

Als jullie terugblikken op die 70 jaar, fier?

Paula: Zeker! Dat is 70 jaar hard werken. Aan de voorkant van ons bedrijf zie je het misschien niet onmiddellijk, maar als je achter onze façade piept, dan zie je wat er allemaal is verwezenlijkt. Daar zijn wij inderdaad best fier op.

Chantal: Het plezantste vind ik hoe elke morgen het bedrijf ontwaakt. Als de lichten aangaan en dan kort daarop die enorme bedrijvigheid, die dynamiek. Het geeft energie om met een groot team van collega’s doelen te bereiken! Ik kan ook met klem bevestigen dat ik heel fier ben!

Jos: Ja (monkelt en ontwijkt de vraag)

Paula en Chantal (in koor): Allé Jos! Hoe is dat nu toch mogelijk?

Jos: Ja maar ik zeg toch niks!

Chantal: Dat is het juist. Je mag hier toch fier op zijn?

Jos: Ja maar ja.... Kijk, ons bedrijf is gebouwd op meerdere pijlers; een heel sterk team van medewerkers, dicht bij je klanten staan én topproducten en diensten realiseren. En misschien toch ook financiële slagkracht. Dat maakt dat je snel kan schakelen als er opportuniteiten zijn.

Paula: Weet je, onze ouders hebben vandaag een gezegende leeftijd. Er is eigenlijk geen dag voorbij gegaan zonder dat zij met het bedrijf bezig waren. Ze hebben dat altijd met het grootste plezier gedaan. Dat zag je. Dat was hun leven.

Chantal: Dat ondernemersplezier doorgeven aan ons was het grootste cadeau.

Jos: Zij hebben ons altijd bijgestaan met goede raad... en veel vrijheid gegeven om verder te bouwen op hun grondvesten. Onvoorwaardelijke steun kregen we. Uiteraard zijn we daar fier op!