Dat Luyckx een mooi en waardevol bedrijf is in eigen land is al lang geen geheim meer, maar dat het Brechts bedrijf ook in Dubai actief is, is minder geweten. Wim Aernouts trok als jonge twintiger voor Luyckx naar het Midden-Oosten en startte er Middle East Crane op. Het begin van een ambitieus avontuur…

Van Brecht tot in Dubai

Wim, hoe is alles voor jou ooit begonnen?

Wim: Wel, het verhaal start toen ik als 14-jarige jobstudent begon bij Luyckx. Twee jaar later begon ik als 16-jarige op leercontract, met de mekaniekers mee de baan op. In het begin, daar moet ik eerlijk in zijn, bij wijze van spreken met een verf- en een keerborstel en zo stilletjes aan het vak geleerd. Op mijn twintigste werd ik dan plots op mijn eerste buitenlandse missie gestuurd; een project voor Jan De Nul in de Filipijnen.

Wim aan het werk op een kraan in Dubai.

Hoe ging dat?

Wim: Dat was een hele ervaring. Ik had nog nooit gevlogen moet je weten, kende nog geen Engels en ik stond plots in de Filipijnen. Maar ik trok mijn plan, altijd gedaan. Je rolt daarin. Je moet natuurlijk niet te bang zijn en een beetje avonturier zijn…

Daar bleef het niet bij?

Wim: Nee, zeker niet. Samen met collega’s uit Brecht volgden we Jan De Nul over heel de wereld. Waar er een project moest worden opgestart met machines van Luyckx haalden ze ons erbij. Eén keer opgestart vertrokken we naar de volgende locatie, vliegtuig op, vliegtuig af…

En hoe is dan je avontuur in Dubai begonnen?

Wim: Mijn avontuur, want zo mag je het wel degelijk noemen, is gestart in mei 2004. Jan De Nul startte in Dubai met de werken aan één van de Palmeilanden. We hadden de kans om ook daar machines te verkopen, gekoppeld aan een servicecontract. Jos Luyckx vroeg me op zijn beurt of ik het zag zitten om 4 maanden naar Dubai te gaan om er samen met het team van Jan De Nul voor te zorgen dat die machines operationeel zouden blijven. Ik heb toen geen moment getwijfeld. Door de omvang van het project (er bleven steeds maar Hitachi graafmachines bijkomen) werden die 4 maanden uiteindelijk 5 jaar.

Van technieker naar ondernemer

Jullie hebben dan enige tijd later een firma opgericht?

Wim: Ja, hoe is dat gegaan? De projecten bleven maar uitbreiden. Ook andere klanten zoals Aertssen en Besix (Sixco) uit België kregen hier voet aan de grond. Bovendien waren er ook lokale spelers die ons leerden kennen. Vooral de constructie van Super Long Fronts opende deuren. Er kwam steeds meer werk binnen. Van het één kwam het ander en zo ben ik hier in feite blijven hangen. Jos en ik begonnen hier een netwerk op te bouwen en we hebben dan besloten om een trade license op te starten om lokaal onze machines aan te kunnen bieden en onze service te kunnen verlengen. Het eerste bedrijf, Luyckx FZE, is dan opgestart in 2009. In 2011-2012 zijn we van naam veranderd naar het huidige Middle East Crane Equipment Trading.

Middle East Crane Equipment Trading.

Jij werd in feite van technieker ondernemer. Hoe gaat dat?

Wim: Die vraag is moeilijk te beantwoorden. Hoe komt dat? Dat gaat stap voor stap en misschien dat het er ook een beetje van nature moet inzitten.

Maar Jos zag wel onmiddellijk het potentieel in jou?

Wim: Dat denk ik wel. Jos kent mij natuurlijk al heel lang. Wij zijn eigenlijk familie. Ik ben met Jos opgegroeid. Toen ik dan op mijn 14de bij Luyckx aan de slag ging leerden we elkaar beter kennen en dat vertrouwen is altijd blijven groeien.

"Ik ben een echte kameleon"

Waren die begindagen in het Midden-Oosten moeilijk?

Wim: Dat was echt pionierswerk, ontegensprekelijk. Dat was vooral ook afzien van de warmte. Tussen de 35 en de 45 graden en dat 7 op 7. In het begin is dat echt wennen. Maar, nooit getwijfeld of een traan gelaten! Door blijven gaan. Dat ging ook niet anders. Ik kwam hier terecht bij de “baggermannen”, dat zijn “zware gasten”. Je moet in dat wereldje je mannetje kunnen staan. Dus je gaat daar in mee. Ik had veel steun aan Jos, maar was voor de rest puur op mezelf aangewezen. Ik had geen vrouw, geen kinderen en in het begin ook geen collega’s. Ik ben gewoon mee in de flow gegaan. Heel hard gewerkt ook, soms dag en nacht.

En was er ook sprake van een cultuurshock?

Wim: Goh, dat is een kwestie van je aan te passen. Je werkt hier eigenlijk met alle mogelijke culturen: Filipijnen, Pakistanen, Indiërs, Egyptenaren, Libanezen, Saudies, … Soms vragen ze mij wel eens: “Hoe doe je dat?” Maar heel Dubai is door die mensen gebouwd. Ze hebben de hoogste torens van de wereld neergezet, natuurlijk kan dat! Dat wil niet zeggen dat het gemakkelijk is, maar het kan wel, door je voortdurend aan te passen. En dan heb je natuurlijk ook de lokale Arabische cultuur. Dat is een heel ander concept. Niet evident maar wel boeiend en uitdagend.

Hoezo?

Wim: Complex. Je moet je ook hier weer aanpassen. De communicatie is anders dan in België. Je moet sneller schakelen, op je qui-vive zijn. Er worden hier razendsnel beslissingen genomen. En die beslissingen kunnen ook snel weer ongedaan gemaakt worden. Je moet dus héél flexibel zijn en blijven geloven in de heel wispelturige en onzekere markt. Maar goed, ik ben een echte kameleon. En natuurlijk af en toe eens falen, trial & error zeg maar. Het is hier nooit gemakkelijk. Maar het komt op het einde altijd goed. Je verliest wel eens, maar je wint ook. Zo werkt het. Daar moet je mee kunnen omgaan.

Vraag je je soms af waar je aan begonnen bent?

Wim: Oh, dikwijls… samen met Jos. “Waarom, waarom, waarom?” (Lacht) Maar dat is altijd maar eventjes. Dat duurt nooit lang. Een half uur later zijn wij al een volledig andere richting aan het opgaan. Vooruit met de geit! Dat is misschien wel typisch Luyckx.

Zijn jullie fel gegroeid de afgelopen 10 jaar?

Wim: Ik ben hier gestart met een klein hangaartje, zo’n 1000 vierkante meter. Nu staat er één van 20.000 vierkante meter. We hebben dit jaar ook een volledige nieuwbouw gezet van 10.000 vierkante meter en nog een ander bedrijf overgenomen in de haven met een yard van nog eens 10.000 vierkante meter. Vandaag werken we met zo’n 25 medewerkers. We hebben hier een echt fantastisch team.

Personeelsfeest 2017.

En hoe is het leven zelf in Dubai?

Wim: Ik ben getrouwd met een Japanse en heb 3 kinderen. We hebben ons dus gevestigd ergens halverwege tussen België en Japan. Je bouwt hier in Dubai op sociaal vlak nooit echt iets blijvends op. Het is een komen en gaan van expats. Toch kennen we heel wat Arabische families waar we echt wel aanvaard zijn. Ik voel me hier eigenlijk wel thuis, maar je moet dat wel kunnen, je moet je ook in de vrije tijd kunnen aanpassen. Ik heb daar geen problemen mee. De Belgen zijn hier ook heel gerespecteerd. We staan bekend als “degelijk”, dat helpt.

Wim en zijn vrouw Aya.

Doen jullie met Luyckx in Dubai hetzelfde als in België?

Wim: We zijn in feite een kleine Luyckx in Dubai. De waaier van activiteiten is iets beperkter. We werken hier enkel met de merken Hitachi en Sumitomo. Onze machines worden hier vooral ingezet op heel technische, complexe werven. Vandaar dat we heel veel machines aanpassen, onze zogenaamde Special Applications. Daar staan we hier echt om bekend; om onze hoogkwalitatieve aanpassingen. Die worden bij Luyckx in België gerealiseerd. Ze worden uitgetekend en gebouwd door ons team in Brecht en wij doen hier dan de montages en eventuele kleinere aanpassingen. Die machines belanden dan op de thuismarkt en ook hier volgen we onze klanten over de hele wereld. Van het Midden-Oosten tot Afrika en van de Filipijnen tot in Australië. We streven ook hier naar dezelfde hoge normen van service zoals we dat van ons moederbedrijf geleerd hebben.

Is er een goede verstandhouding tussen de twee firma's?

Wim: Oh ja, er is een grote kruisbestuiving tussen de twee. We leren van elkaar en wisselen veel kennis uit. Wij zijn misschien iets meer gespecialiseerd in de grote en heel grote machines.

Hoe ziet de toekomst eruit voor jullie?

Wim: Goed! We surfen uiteraard mee op de successen van onze Belgische aannemers maar ons netwerk breidt ook constant uit. We zien een langzame groei van onze aanwezigheid op de lokale markt. Met onze nieuwe locatie in de haven staan we dan weer sterk met onze stockage van voorraad. We hebben daarmee een logistiek voordeel. Dat verstevigt zeker onze positie.

Jouw werk is echt een stuk van jouw leven geworden hé?

Wim: Ja dat is ook zo. En altijd met een glimlach, van ’s morgens tot ’s avonds. Ik doe dat gewoon heel graag. Ik krijg ook veel vrijheid en zie het bedrijf positief evolueren. Dat geeft een goed gevoel.

Zie je je ooit terugkeren naar België?

Wim: Dat denk ik niet. Misschien ooit, maar ik weet niet of ik er nog zou aarden. Anderzijds ben ik wel iets gewoon qua locaties. Ik ga alleszins nooit bij Luyckx weg.

Had je ooit gedacht op je 14 - 16 jaar dat je hier vandaag zou staan?

Wim (resoluut): Nee, geen seconde, nooit aan gedacht. We zijn gestart en zijn blijven doorgaan. We staan daar ook niet echt bij stil. Ik niet en Jos ook niet.

Jullie zitten een beetje hetzelfde in elkaar hé?

Wim: (Lacht) Dat hebben er al veel gezegd, maar ik denk dat dat wel waar is.

Fier op wat er gerealiseerd is daar?

Wim: Toch wel. Daar zijn we fier op. Van Brecht naar het Midden-Oosten is een verhaal geweest van een grote dosis durf en lef, maar ook van financiële draagkracht die is opgebouwd door de firma door de jaren heen. Maar een avontuur was het zeker en het is nog niet gedaan!

Het begin van een ambitieus avontuur...