Wanneer de naam Luyckx valt, denkt men spontaan aan de hoofdzetel in Brecht en misschien ook aan de afdeling van Luyckx in het verre Dubai. Maar de klanten in West-Vlaanderen weten wel beter, zij kunnen terecht bij de collega’s in Izegem. Hoog tijd om onze schijnwerpers over het West-Vlaamse filiaal te laten schijnen. We spraken af met het (bijna) voltallige Izegemse team.

Laurens en Brent zijn de baantechniekers. Elias is de kersverse filiaalhouder. Met zijn drieën vormen ze de jonge garde. Hij is de opvolger van Eddy “en altijd ready” (algemeen gelach). Zo stelt hij zichzelf voor. De toon is daarmee gezet. Eddy is nog maar juist met pensioen, net zoals Erik die als vertegenwoordiger de fakkel doorgeeft aan Christophe. Die laatste kon er voor dit interview helaas niet bij zijn. Ook Chantal Luyckx schuift mee aan voor een gesprek waar twee sappige dialecten harmonieus samensmelten. Een vrolijke bende, zoveel is zeker. Je voelt het onmiddellijk, dit zijn mensen die elkaar graag hebben.

Eddy en Erik, jullie zijn nog maar net afgezwaaid?

Erik: Inderdaad, ik ben enkele weken met pensioen samen met mijn kameraad Eddy. Ik mis hem nu al… Dat gaat een probleem worden, Eddy…

Eddy: Ja, misschien wel. Je vertrekt binnenkort op reis en je hebt me al niet mee gevraagd (algemeen gelach).

Wanneer zijn jullie begonnen bij Luyckx?

Eddy: In 1998. Dat is in feite heel eigenaardig gestart. Ik werkte in die tijd voor een andere firma. Toen ik het vrachtwagensalon bezocht, kwam ik in contact met een vertegenwoordiger van Luyckx. Die vroeg me of ik niemand kende die filiaalverantwoordelijke wilde worden voor Luyckx in Izegem. Ik heb toen “nee” gezegd, maar ik heb er meteen aan toegevoegd: “we moeten misschien toch eens praten.” Zo is de bal aan het rollen gegaan.

Erik: Ik ben er twee jaar later bij gekomen, als verkoper. Ik werkte toen bij de concurrentie. En ik heb altijd gezegd: “ik zal nooit van werk veranderen, behalve als Luyckx belt”. Dat is dus precies wat er gebeurd is. Ik kende ook de mentaliteit van het bedrijf, het familiale, de goede service. Als je van bij “de Luyckx” kwam, wist je dat het goed zat. Ze hadden en hebben nog steeds een heel goede naam in de sector. Dat sprak me enorm aan en ik heb er nog geen seconde spijt van gehad.

Eddy: Ik ook niet. De éénvoud, geen hoogmoed hier, dat siert de familie Luyckx. Ook het feit dat er geen onderscheid werd gemaakt tussen een kleine of grote klant was frappant. Daar stond ik helemaal achter.

Waarom werd het Izegemse filiaal opgericht?

Eddy: Ik ben altijd baantechnieker geweest. Toen ik de eerste opdrachten voor Luyckx deed in de streek zeiden onze klanten: “Eindelijk iemand die onze taal spreekt” (gelach). Maar dat was zo. Dat schiep onmiddellijk een vertrouwensband. Natuurlijk had een Izegems filiaal ook tal van andere voordelen, zoals efficiëntie en een betere en snellere service voor de klanten.

Chantal: En er waren natuurlijk heel veel klanten gevestigd in die regio: landbouwers en vooral aannemers.

Eddy: Het was echt nodig dat daar een filiaal kwam.

Chantal: Absoluut, het was de perfecte timing.

Luyckx Izegem

"Met ons gat in de boter gevallen"

Was jij helemaal alleen, Eddy?

Eddy: Met twee! Ikzelf ging de baan op en Christophe was technieker in het atelier. Wij deden dat alsof het voor onszelf was. Wij stonden altijd paraat. Zelfs in het weekend waren wij beschikbaar, een heel goede tandem. Maar ik kende hem al lang. Ik heb zijn bromfiets nog hersteld!

Zeg maar dezelfde cultuur als het hoofdkwartier in Brecht?

Eddy: Ja, dat denk ik wel. Wij hebben altijd die "klant eerst" ingesteldheid gehad.

Chantal: Dat is knap hé. Zoals wij het hier zeggen: "Wij zijn toen met ons gat in de boter gevallen."

Wat doen jullie precies in Izegem?

Elias: Wij doen alle onderhoud en herstellingen van Hitachi, Kubota, Ammann, Kennis en Effer. Enkel New Holland doen we niet. Soms ook nieuwbouw, terwijl constructie uitsluitend in Brecht gebeurt. Wij zijn dus vooral gericht op service.

Jullie zijn met een pak minder dan in Brecht. Geeft dat ook een aparte dynamiek?

Eddy: Ja, zeker weten. Een kleine familie bijna…

Erik: Er is in die 22 jaar veel gelachen geweest.

Eddy: Dat klopt, woorden zijn er in feite nooit gevallen. Ik heb in mijn vorige job gewerkt voor een baas die altijd gromde en blafte. Ik heb me toen voorgenomen om dat nooit te doen. Je behandelt je collega’s met respect.

Erik: Er was inderdaad heel veel respect voor elkaar. We waren er altijd voor elkaar.

Chantal: Ja, en wat ook gezegd mag worden: jullie waren niet benauwd om jullie kennis te delen. Integendeel, jullie waren blij dat jullie jullie ervaring konden delen met de nieuwe generatie.

Laurens: Dat klopt volledig. Vanaf de eerste dag dat ik er toekwam viel het op dat er een goede sfeer hing. Als ik iets niet wist kon ik altijd bij Eddy terecht. Ook als ik op de baan was, mocht ik hem altijd bellen wanneer ik het zelf niet kon oplossen. Hij is dan ook een vat vol kennis en ervaring.

Hoe ben jij hier begonnen, Laurens?

Laurens: Ik heb hier mijn stage gedaan. Het is raar begonnen. Wij hadden thuis een Kubota en er was een pomp kapot. Ik heb die toen binnengebracht bij Luyckx en ze hebben mij hier min of meer gehouden. Ze zochten stagiairs en ik voelde mij aangesproken. Ik heb toen een tijdje meegedraaid en daarna mocht ik beginnen van Eddy. Dan heb ik nog eens met Chantal gepraat en toen was ik vertrokken. Het klikte.

Eddy: Ik wist direct dat het er éne was om te houden.

Chantal: Ik herinner mij ook nog dat Laurens altijd aan het lachen was. Ik heb die ook nooit anders gezien. Echt een super positivo.

En bij jou, Brent?

Brent: Een beetje op dezelfde manier. Het is begonnen met een vakantiejob. En ik mocht blijven. Ik wilde eigenlijk van jongs af aan al kraanmachinist worden, maar dat is dus anders uitgedraaid. Ik heb elektromechanica gevolgd en dan ben ik in de techniek i.p.v. in de bouw terechtgekomen. Ik bedien vandaag geen kranen, maar ik haal ze uit elkaar.

"Grote schoenen om te vullen"

Elias, jij bent sinds enkele weken filiaalhouder. Toch ben je nog relatief jong. Hoe is dat zo gekomen?

Elias: Ik heb ook elektromechanica gestudeerd. Ik ben dan aan de slag gegaan bij het tuin- en bouwmachinebedrijf van mijn ouders. Ik ben er dus echt in grootgebracht. Onze Hitachi graafmachines kwamen van Luyckx. Zo hebben we elkaar leren kennen.

Elias

Jij gaat nu in de voetsporen van Eddy treden. Dat zijn wel grote schoenen om te vullen?

Elias: Jazeker, dat is niet te onderschatten. Er komt heel veel bij kijken. Ik moet nog veel leren, maar ik word heel goed begeleid. Het is wel fijn dat ik zo veel vertrouwen krijg van Luyckx. Er is ook altijd heel veel communicatie met Brecht. Ik overleg met hen en ik heb hier ook Laurens en Brent die me goed ondersteunen. Het hoofddoel is altijd dat de klant tevreden moet zijn. Iedereen denkt zo hier. Dat was ook al zo toen we zelf nog klant waren bij Luyckx. Als we iets vroegen, was dat nooit onmogelijk. De service moet hier top zijn en dat zie ik ook zo.

Laurens: Elias doet dat heel goed.

Chantal: Klopt, Elias draagt die waarden ook hoog in het vaandel. In al onze vestigingen is dat het hoofddoel, onze klant tevreden houden. Vandaar zijn er ook plannen om Luyckx Izegem in een nieuw jasje te steken.

Hoe was Eddy als filiaalhouder?

Elias: Ik heb veel van hem geleerd.

Laurens: Hij is heel sociaal en maakt altijd grapjes.

Elias: En hij blijft ook altijd ijzig kalm, ook onder stress.

Laurens: En hij eet graag. Of hij praat altijd over eten (hilariteit). Gezond, vers eten!

Wat was jouw geheim, Eddy?

Eddy: Ik weet het niet, geen grote geheimen denk ik. Ik heb altijd respectvol mijn gedacht gezegd. Recht door zee. En ten dienste van de klant staan.

Erik: Hij legde nooit iets op. Het was altijd in overleg, in samenspraak. Nooit van moeten, maar altijd vragen of het kon. Er is echt nooit één woord gevallen en dat is toch wel een verdienste van Eddy. We hebben veel grapjes uitgehaald en veel leute gehad. Een mooie tijd.

Eddy in zijn beginjaren

Waar ben je het meest trots op, Erik?

Erik: Dat na al die jaren alle deuren open staan voor mij. Dat er geen enkele klant is achtergebleven met een slecht gevoel ofzo. Dat vind ik persoonlijk heel belangrijk.

Erik in zijn beginjaren

Voelen jullie zich soms het kleine broertje van de firma?

Elias: We zijn natuurlijk fysiek met veel minder, maar we worden heel goed ondersteund en betrokken bij de firma. Er is heel wat kennisuitwisseling en we komen regelmatig naar Brecht voor opleidingen of wanneer er bijvoorbeeld een nieuw model uitkomt.

Chantal: En als er een feest is! (Gelach)

In Brecht is het bedrijf in een nieuw kleedje gestoken, er komt ook een gloednieuw gebouw bij. Binnenkort zijn jullie aan de beurt. Kijken jullie er naar uit?

Eddy: En ik ben juist met pensioen! (Algemeen gelach)

Elias: We krijgen een nieuwe rolbrug, daar kijk ik het meest naar uit. We gaan er nog comfortabeler kunnen werken. Ja, ik zie dat wel zitten.

Chantal: Het bestaande pand wordt volledig vernieuwd en uitgebreid. Meer werkplaatsen, nieuwe collega’s, betere faciliteiten, nieuwe tools… Zo kunnen we blijven beantwoorden aan de noden van de klant.

"Wij spreken dezelfde taal"

Is de mentaliteit in Brecht (De Kempen) en Izegem (West-Vlaanderen) dezelfde?

Erik: Goh, hoe zal ik het zeggen? Wij spreken dezelfde taal.

Eddy: We matchen echt. De ingesteldheid is dezelfde. Je zou het misschien niet zeggen als je ons hoort, maar West-Vlamingen en Kempenaars verschillen niet zoveel hoor.

Chantal: Ik denk dat we allemaal nuchtere en harde werkers zijn. Ik moet eerlijkheidshalve wel zeggen dat qua communicatie het in het begin niet zo gemakkelijk was. “Boterhammen” zijn “stutten” en zo, weet je wel (gelach).

Elias: Je merkt dat wel dat sommige klanten liever met ons bellen dan met het hoofdkwartier. Die lokale verankering is toch ook belangrijk.

Aan de jonge garde: waarom kozen jullie voor Luyckx?

Elias: Ik ben al heel mijn leven zot van machines. Vanaf ik kon stappen ben ik ermee bezig. Als ik van school kwam, zette ik mijn boekentas in de hoek en ging ik helpen in de loods. Werken bij Luyckx is voor mij dus een droomjob.

Erik: Hij heeft thuis ook iets in de kast staan …

Elias: Kasten! Ze staan vol miniatuurmodellen van machines. Ja, er loopt olie door mijn aderen denk ik.

Brent: Ook bij mij zit het van kindsbeen af in mijn bloed. Ik voelde mij hier tijdens mijn vakantiejob altijd heel goed. Op mijn stageplaats daarentegen werd er wat uit de hoogte gedaan, maar hier bij Luyckx was dat helemaal niet het geval. De sfeer zat hier juist.

Laurens: Zelfde verhaal hier. Je krijgt hier ook heel veel kansen en verantwoordelijkheid.

Een droomscenario

Aan de gepensioneerden: gaan jullie het missen?

Erik: De sfeer wel, maar ik werd toch een jaartje ouder en ik voelde dat het tijd werd om te stoppen. De evolutie gaat in de machinewereld ook razendsnel. Ik denk dat het tijd is voor de volgende generatie. Ik heb de laatste drie maanden Christophe ondergedompeld in het verkopersvak. Daar heb ik echt van genoten moet ik zeggen. Ik ben content dat hij mijn werk gaat verderzetten. Hij is echt de geknipte persoon voor de job.

Eddy: Zeker weten. Hij heeft de juiste ingesteldheid en hij is graag gezien bij de klanten. De koffie staat al klaar voor hem. En ook Elias gaat dat als nieuwe filiaalhouder heel goed doen. Hij heeft het echt in zich.

Erik: Brent en Laurens kunnen ook altijd terugvallen op de technische bagage van Christophe die hiervoor altijd baantechnieker is geweest met tonnen ervaring. Dat is een luxe.

Eddy: In feite is het echt een perfecte overgang.

Erik: Voor de toekomst van Luyckx Izegem is er geen beter scenario denkbaar. Dat geeft wel een goed gevoel.

Erik, Brent en Eddy

En nu? Wat gaan jullie nu doen met al die vrije tijd?

Erik: Zondag vertrek ik voor zes weken naar Tenerife!

Eddy: Ik ben een woning aan het verbouwen en ik ga hier ongetwijfeld nog veel binnenspringen.

Laurens: Altijd welkom! Het gaat toch raar zijn zonder hen. Maar we mogen nog altijd bellen met Eddy en Erik als het nodig is.

Erik en Eddy: Dat is zo! Met alle plezier.

Hoe ziet de toekomst eruit voor Luyckx Izegem?

Laurens: Verderzetten waarmee ze begonnen zijn.

Erik: Dat komt helemaal goed. We laten een jong dynamisch team achter, die er klaar voor zijn.

Elias: Voor de vooruit hé! Dat we ons nog kunnen versterken in West-Vlaanderen. En dat we groter worden dan Brecht hé! (Gelach)

Chantal: We beginnen alvast met de uitbreiding en vernieuwing van het pand, dat is een stap in de goede richting!

Team Izegem